Gepubliceerd op January 23rd, 2020
Een wereldrecordpoging herhalen gaat niet zonder slag of stoot. Een tapijt van 600 m² ophangen tussen twee kranen aan een winderige kust is niet hetzelfde als in het zonnige hinterland.
Alles begint uiteindelijk met een idee. Het idee om een wandtapijt van wereldformaat (30 m breed x 21 m hoog) als publiekstrekker ten toon te spreiden bij opening van de jaarlijkse wijkfeesten kwam dit keer van de heer Luc Allaert, toenmalig lid van de De Verenigde Handelaars Vuurtoren. Luc Allaert was afkomstig van Rollegem, een deelgemeente van Kortrijk. Daar ondernam men tijdens de Folklorefeesten van 1982 een wereldrecordpoging "Ophangen van het grootste wandtapijt ter wereld". Dit record werd officieel bevestigd in 1984.
Video beeldbank Kortrijk
Het idee kon helaas door De Verenigde Handelaars Vuurtoren niet worden uitgevoerd wegens gebrek aan middelen. Luc Allaert was echter ook lid van de Werkgroep Vuurtoren en die kon de noodzakelijke middelen – twee telescopische kranen – wel leveren via de toenmalige voorzitter Emiel Braeckman.
De werkgroep vond een geschikte plaats voor het evenement op het grasveld naast de N34/Dr. E. Moreauxlaan tussen de tramhalte "Weg naar Vismijn" en de watertoren. Een schriftelijke toestemming werd gevraagd op 16 mei 1983 aan de heer ir. Marchau, hoofdingenieur-directeur van de Dienst Wegen van het ministerie van Openbare Werken, maar die weigerde in eerste instantie. Hij vreesde voor schade aan het grasveld door de grote kraanwagens. Alleen nadat de Werkgroep Vuurtoren schriftelijk had beloofd alle mogelijke schade kosteloos te herstellen gaf Openbare Werken de uiteindelijke goedkeuring.
Schets uit de aanvraag
Het bestuur schreef de openbare omroep aan om het evenement voor te stellen en om de lokale bevolking warm te maken voor het spektakel loofden de handelaars een prijs van 10.000,00 BEF uit als beloning voor de winnaar van een kermisactie.
Affiche ter gelegenheid van de kermisactie Vuurtorenwijk 1983
De enige spelbreker die het evenement nog kon bederven was de wind. Er waren echter voorzieningen genomen, getuige de affiche hierboven, om het wandtapijt op een andere lokatie op te hijsen. Toen het evenement op de bewuste namiddag werd opgezet begon de wind ook aan te wakkeren, zodat men niet anders kon dan door te gaan op de oorspronkelijke plaats. Om het wandtapijt in bedwang te houden werd het onderaan verzwaard met zandzakjes.
Krantenknipsel van het evenement
Op die manier kon men het tapijt toch nog presenteren aan het publiek, maar alleen voor een beperkte tijd ...
Terug naar de overzichtspagina
